ေရာ္ဝါရြက္ေႂကြ၊ ႏုသစ္ေဝဆာ
ခါေႏြကာလ၊ သမယတြင္
ေႂကြက်ပင္ေအာက္၊ သစ္ရြက္ေျခာက္သည္
ေတာင္ေျမာက္ဘယ္ညာ၊ ပ်ံဝဲကာႏွင့္
ေလမွာဝံ့ႂကြား၊ သူေပ်ာ္ပါး၍
ကစားပုံမွာ၊ ကက်ဳိးျဖာသည့္
ကညာပ်ဳိလား၊ မကြာျခားသည္
ေတာသားရင္တြင္ လြင့္ေသာေၾကာင့္။
ေမွ်ာ္ကာလ်က္ေန၊ ရက္ေထြေထြမွာ
ေတြေဝေငးေမာ၊ အေဆြးေၾကာဝယ္
လြင့္ေမ်ာေနခိုက္၊ ေလျပင္းတိုက္၍
ၾကည့္လိုက္ေသာခါ၊ ေတးသံသာကို
သီကာဟစ္ေႂကြး၊ ငွက္ငယ္ေလးမွာ
မေဝးကြာသူ၊ ငါ့လိုလူႏွင့္
ညီတူခံစား၊ ေသာကပြားသည္
ေရာထားလွ်င္ပင္ တင့္ေသာေၾကာင့္။
ေပၚလာရက္ေတြ၊ မ်က္ဝန္းေဆြမွာ
ရီေဝရႊင္ၿပံဳး၊ ပီတိဖုံး၍
အဆုံးမရွိ၊ ဝမ္းသာမိေပ
ေႏြ၏အလွ၊ ေႏြဘဝႏွင့္
ခ်ဳိျမသံေႏွာ၊ ေႏြဥၾသကို
မက္ေမာတသ၊ သတိရ၍
ရင္မွစကား၊ စာေရးသားသည္
ေက်ာသားျပင္တြင္ နင့္ေသာေၾကာင့္။
ကိုေပါက္ေခါင္း
No comments:
Post a Comment