လြမ္းမ်က္ရည္ ေ၀ဒနာေပးခ်င္လို႔
ပန္းသက္ေသ ေျခရာကေလးေတြနဲ႔
ေသြခြာေျပးပုန္းသူ ခင္။
အတိမ္းခက္ေပမယ့္
စိမ္းရက္တယ္ ျငင္ၿငိဳမလား
ရင္ကိုခြဲကာ သခင္ၾကည့္လွ်င္ျဖင့္
ျမင္မိတယ္ထင္။
သမုဒယဆိုတဲ့ ခ်စ္ႀကိဳးတစ္မွ်င္
ရစ္တိုးငင္လို႔ အ၀ိဇၨာလႊမ္း။
ပူပူသေရြ႕ကိုေတာ့
သူ … သူေတြ႕ကာ ဘယ္လိုသိႏိုင္မလဲ
ရင္ထဲမွာ ကၽြမ္းေျမ့ေဆြး
ေ၀း … ေ၀း … က လြမ္း။
ေမာင္စိန္၀င္း (ပုတီးကုန္း)
No comments:
Post a Comment