မုတ္သုန္ေလ႐ူး၊သြင္သြင္ျမဴးသည့္
ေႏြဦးကာလ၊ သမယတြင္
ရြာအဝင္မွ၊ ဖုန္ထေသာလမ္း
အသြင္ဆန္းကို၊ တမ္းတမိသည္
ေမြးဌာနီ။
ရြာ၏အလယ္၊ လြန္တင့္တယ္၍
ဝင့္ထည္လွစြာ၊ ေက်ာင္းဝိဟာႏွင့္
မကြာအၿမဲ၊ တူယွဥ္တြဲသည့္
လက္တြဲအေဖာ္၊ ပင္ကံ့ေကာ္သည္
ဖူးေျမာ္သည့္လား၊ ေစတီဘုရားကို
ၫြတ္တြားေနသည္၊
ေမြးေျမဆီ။
ရြာ၏ေနာက္ဘက္၊ ေတာင္ကုန္းထက္ရွိ
ခက္လက္စုံလင္၊ လက္ပံပင္မွ
ျမည္သံဟစ္ေႂကြး၊ ေက်းငွက္ေတးကို
ေႏြးေထြးသာယာ၊ ေတးသံသာသြင္
စိတ္မွာထင္၍၊ ျမင္ေယာင္မိေပ
ေမြးရပ္ေျမ။
ေမြးရပ္ေျမမွ၊ မိတ္ေဆြေပါင္းသင္း
သူငယ္ခ်င္းႏွင့္၊ ေရာင္းရင္းမ်ားစြာ
မ်ဳိးသဟာကို၊ ရင္မွာေပါက္ဖြား
လြမ္းစိတ္မ်ားျဖင့္၊ မျခားေန႔ည
သတိရ၍၊
တမ္းတလို႔သာ၊ ေမွ်ာ္မိသည္။
မွန္းဆလို႔သာ၊ ေခၚမိသည္။
ကိုေပါက္ေခါင္း
No comments:
Post a Comment